“İspanya, Orta Pireneler bölgesinde yaylacı çobanlığın ekonomik analizi” başlıklı makalemiz, yaylacılığın ekonomik açıdan akılcı bir üretim modeli olduğunu gösteriyor. María E. Fernández-Giménez ve John Ritten tarafından kaleme alınan bu çalışma, yürüyerek yapılan yaylacılığın diğer üretim modellerine kıyasla daha kazançlı olduğunu ortaya koyuyor. 2010’lu yıllarda yeniden canlanan yaylacılık, özellikle genç çobanlar tarafından da tercih ediliyor.
“İspanya, Orta Pireneler bölgesinde yaylacı çobanlığın ekonomik analizi”, Yolda Girişimi tarafından, kurucusu olduğumuz Roads Less Travelled küresel programı kapsamında gerçekleştirilen bilimsel araştırmanın sonuçlarına yer veren bir makaledir. Colorado Devlet Üniversitesi’nden María E. Fernández-Giménez ve Wyoming Üniversitesi’nden John Ritten’ın kaleme aldığı makale göçebe hayvancılığın ekonomik açıdan akılcı bir üretim biçimi olduğunu ortaya koyuyor.
Başta göçebe hayvancılık olmak üzere geleneksel hayvancılık yöntemlerine ilişkin ekonomik analizler görece az sayıda. Halbuki, üreticilerin tercihlerini anlamak açısından hayvanların hareketliliğine dayanan göçebe hayvancılık ve hayvanların kapalı mekanlarda üretilmesine dayanan yerleşik yöntemler arasında görece kazançlılığın analizi kritik önem taşıyor. Bu ihtiyaca cevap olarak gerçekleştirilen çalışmamız bu açıdan İspanya’da bir ilk.
Yürüyerek gerçekleştirilen yaylacılık, hayvanların tır ile taşındığı yaylacılık ve hayvanların kış boyunca kapalı mekanlarda tutulduğu yarı-ekstansif* hayvancılık şeklinde üç farklı üretim stratejisi arasında ampirik verilere dayanılarak gerçekleştirilen bu analiz göçebe hayvancılığın farklı çevresel ve ekonomik şartlarda ekonomik açıdan akılcılığına ilişkin kanıtları ortaya koyarak, göçebe hayvancılığın ekonomisine ilişkin bilimsel çalışmaların eksikliği açısından önemli bir boşluğu dolduruyor.
Yaylacılığın yok olan bir üretim biçimi olduğuna dair yaygın anlatıya rağmen, çalışmamız yaylacılığın yeniden canlandığını ortaya koyuyor. Çalışmanın gerçekleştirildiği bölgede 1980’li ve 1990’lı yıllarda birçok nedenden ötürü yaylacılık baskın üretim yöntemi olmaktan çıkmış ve aileler üretimlerini daha yerleşik bir şekilde gerçekleştirmeye başlamış ve entansif-yoğun üretim modellerine geçmek zorunda kalmıştı. Ancak 2010’lu yıllar ile birlikte birçok aile yaylacılığa yeniden başladığı gibi aynı zamanda mesleğe yeni başlayan genç çobanlar da yaylacılığı tercih ettiler.
Çalışmamız bu yeniden canlanışın ana sebebinin yaylacılığın, yarı ekstansif yerleşik hayvancılığa görece kazançlılığı olduğunu ortaya koymakta. Bu üç üretim stratejisi kapsamında gelir ve giderlere ilişkin veriler toplanarak gerçekleştirilen bütçe analizi ve karşılaştırması modellenen olası senaryoların çoğunluğunda, yürüyerek gerçekleştirilen yaylacılığının en kazançlı üretim stratejisi olduğunu; hem yürüyerek gerçekleştirilen yaylacılık hem de hayvanların tır ile taşındığı yaylacılığın ise yine yarı ekstansif yerleşik hayvancılığa göre daha kazançlı olduğunu ortaya koyuyor.
Makaleye (İngilizce) buradan ulaşabilirsiniz
*Tarım ve hayvancılık terminolojisinde ekstansif hayvancılık, hayvanların gıda ihtiyaçlarının esas olarak meralarda otlatılmasıyla sağlandığı geleneksel hayvancılık sistemleri (göçebe veya yerleşik) için kullanılan bir kavramdır.
On this page